Suponse que hai varios monstros no mar, na bibla fala de dous leviatanes diferentes e un dragón a parte, dos leviatanes hai un que o mata pra dalo de comer a os xustos e outro, practicamente impenetrable e dono do mar, dentes grandes de aspecto terrible, seo encontras non hai esperanza de sobrevivir, cheo de duras escamas, coma escudos xuntos entre si. Representase como unha serpe xigante vivendo no mar.
“Aqueles que, para comerciar ou pescar, navegan polas costas de Noruega, coinciden no relato dunha historia a dunha enorme serpe dunha lonxitude de máis de 60 metros, e 6 metros de diámetro que vive nas rocas e aguxeiros cerca da costa de Bergen; só sae das suas cavernas nas noites de veran e con bo tempo, pra devorar terneras, corderos e porcos, ou sumerxese no mar para comer polvos, langostas e todo tipo de cangrexos. Ten unha hilera de pelos de 60 cm de largo que lle colgan do pescozo, escamas afiadas de cor escuro, e ollos brillantes. Ataca aos barcos, levantase fora da agua, levase aos hombres eos devora; e normalmente isto ocurre cando algo terrible acontecerá no reino, sin un cambio próximo.
- Olaus Magnus, arzobispo de Upsala, adaptación de “Historia de gentibus septentrionalibus” (1555).
Dende a antigüedade, os mariños contaron historias sobre os grandes animais serpentiformes que habitan nos océanos. Chamadas orm e lindorn en Noruega, loung en Indochina…, alguns autores identificanas co leviatán bíblico. Aparecen representadas nas ferramentas da idade do Bronce, sendo observadas incluso por zoólogos. Tamén disponse de probas físicas da sua existencia:
os testigos din que se despraza por medio de ondulacions. os zoólogos, sen embargo, dín que de tratarse dunha serpe nadadora, estas ondulacions serían, diferentes, como se desprazan todolos ofidios. No século XVIII un científico noruego, Peter Ascanius, afirmou que as ondulacions verticales que observaban os mariñeros, non eran máis que cabriolas dunha comitiva de delfins.
O zoólogo holandés Antoon Cornelis Oudemans (1858-1943), director da Real Sociedade Zoologica e Botánica da Haya, publicó en 1893 “The great sea-serpent”. Foi o primeiro en darse conta de que o pelo e as ondulacions verticaies observadas en moitos casos delatan un mamífero, e concluiu, basándose en 162 casos, que tratabase dun gran pinnípedo (unha especie de foca) con aspecto de plesiosaurio, de 80 metros de longitude, ao que bautizóu Megophias megophias. Sen embargo, excluiu do seu estudo todalas observacions que non cadraban coa sua hipótese.
En 1898, na bahía de Along (Indochina) o cañoñero francés L'Avalanche avistou otra serpe.
os testigos máis fiables son barcos de guerra, en 1848 o buque británico HMS Daedalus, afirmou que divisara unha serpe mariña. os científicos pensaron entonces que ao mellor tratabase dun plesiosaurio, un ictiosaurio ou calquer outro dos xigantescos reptiles que viviron no xurásico.
o 15 de maio de 1833, catro oficiais do exército británico e un intendente militar, que saleron de pesca, veron unha serpe duns 24 metros de lonxitude que nadaba polo mar a uns 180 metros de onde estaban. a aparición produxose en Mahone Bay, a uns 65 km ao oeste de Halifax, en Nova Escocia.
En maio de 1901, cuando os oficiais do vapor Grangense, que navegaba polo Atlántico Occidental, veron desde a ponte unha criatura monstruosa semellante a un crocodrilo, con dentes de 15 cm de largo.
En 1905 os zoólogos E.G.B. Meade-Waldo e Michael Jhon Nicoll, a bordo do cruceiro científico Walhalla, avistaron outra serpe.
Antonio Ribera sinala que “durante a guerra de 1914-1918, mentres se producía un torpedeamento dun vapor británico polo submarino alemán U-28. Ante a atónita tripulación deste último, unha especie de crocodrilo de vinte metros de lonxitude saltóu polos aires a consecuencia da explosión”. Con anterioridade produxose un avistamento semellante.
Outros mariños británicos informaron dun animal vivo que varó en Jehu Sands, Bombay, India, en abril de 1921. os nativos e os marinos describierono como un ]“monstro mariño”En el reporte británico se dice que medía 7.6 metros de largo y su boca tenía una profundidad de 1 metro y era “lo suficientemente grande como para que tres marinos pudieran caber detrás de sus formidables dientes”.Se veían las costillas debajo de la piel, que era de color negro. En la cabeza tenía unos ojos parecidos a los de los elefantes.
nos anos 1930, Rupert T. Gould propuxo, a partir dunha docena de casos claros, duas novas especies de serpe de mar, ademáis do pinnípedo de pescozo largo de Oudemans: unha tortuga xigante e un tritón xigante de pescozo longo.
En 1934 na praia, nunhas pedras da costa de Querqueville, Normandia, campo de aviación de cherburgo, Francia, apareceu esta extraña criatura de 7,6 metros de lonxitude.Tiña un pescozo moi fino de 1 mde lonxitude, a cabeza sumamente pequena, parecida a un camello. Toda a pel está cuberta con abundante pilosidade, con aletas natatorias de gran tamaño, duas no peito e unha na espalda; estas aletas posuen nos bordes exteriores unha espesa crin de aproximadamente 80cm. Ao examinala dous científicos do museo natural de historia determinaron que pertencía a un animal desconocido, moitos pensaron que eran os restos en descomposición dun cetáceo. Nunca mais volveu saír o tema, pero foi publicado en Time Magazine March 12,1934
En febrero de 1951 tocóulle o turno a praia de Hendaye, Baixos Pirineos, Francia. Según os periódico da época encontrarase “un animal prehistórico” cunha especie de “antenas” saindo da sua cabeza.tiña uns 16 pes de largo, cunha cabeza como de tortaruga, duas antenas cartilaxinosas, un largo pescozo e un corpo cuberto de escamas en forma de óvalo, un corpo como de foca ou de tartaruga, e catro aletas cortas.
O fotógrafo francés Robert Le Serrec en 1964 mentras navegaba en augas pouco profundas da costa de Queensland, Australia, na isla Whitsunday, fotografiou este enorme "cagado, renacuajo*" de 24 m. De lonxitude. Le Serrec encontrabase xunto a sua familia e un amigo nunha pequena lancha cando a sua esposa divisou a este monstro mariño con forma de renacuajo xigante, enorme cabeza e corpo de serpe. Na espalda da criatura, os testigos dixeron observar unha gran herida, o que fixo que permanecera inmóvil durante os primeiros momentos do encontro, pero cando comenzaron a filmala fixo ademán de dirixirse contra eles para desaparecer despois nas profundidades.
Le Serrec fixo público o asunto en febreiro do seguinte ano, que non foi ben acollida pola comunidade científica, tanto pola escasa calidad das imáxenes obtidas como pola credibilidade do autor. Pois Le Serrec fora buscado pola Interpol en 1960 acusado de transportar no seu yate cargas ilegais e fuxira cos fondos de dous compañeiros a quenes asegurou que regresaría con grandes cantidades de diñero por algo que, según os seus socios, "tiña que ver cunha serpe de mar"
Manipogo, o monstro do lago Manitoba, tomada o 12 de agosto de 1962. OS dous pescadores que tomaron a foto, creron ver unha grosa serpe negra ou unha anguia.
En 1969, un sonar detectó, a cen metros de profundidade en augas de Alaska, un animal de sesenta metros de longitud. Mais endiante veremos un tiburon que vive na alaska pero so mide (ainda que bastante considerable) 7 metros que non se compara co animal de SESENTA metros de lonxitud, ninguén sabe o que era esa criatura.
OpopogoFotograma da filmación de Art Folden (agosto de 1968). Na cuál observase a Opopogo, monstro del lago Okanagan desplazandose polo lago e deixando unha estela o seu paso.
Restos dun posible monstro mariño, o cuál foi arrastrado pola marea ata as plaias de Mann Hill, en 1970. O seu avanzado estado de descomposición non a permitido identificalo ata a fecha.
Morgawr un dos monstros máis activos dos últimos anos é o que recibe o nome de Morgawr (en dialecto cómico, xigante dos mares), que foi visto con frecuencia durante 1975 e 1976 xunto a Falmouth Bay, na costa de Cornualles (Inglaterra)
O Loch Ness e un dos tres lagos que forman unHa cadena Nas tierras altas de Escocia. as orillas dO lago hundense en augas escuras e xeadas ata unha profundidade de 297 m. Desde fai mil años existen noticias sobre inmensas criaturas nadando no lago. Pero nadie logrou capturar ningunha.
A misteriosa criatura do lago Champlain, fotografiada en 1977. É a primeira fotografía dun monstro lacustre que é avalada pola ciencia. Igualmente descoñecese que clase de animal sería.
En Cherburgo O 25 de abril de 1977, O barco de pesca xaponés Zuiyo Maru atrapou nas suas redes, a 3000 metros no fondo da auga, un gran cadáver, parcialmente descomposto
mentres pescaba caballa na costa de Christchurch, Nova Zelanda. O cadáver estaba cuberto de grasa. Sobre o lomo había úns grandes fragmentos de carne roxa, lacerada pola acción dos depredadores, peixes e gusans... Medía 10 metros, poseía un largo colo e cabeza, catro aletas e pesaba uns 2000 kilos. O capitán, Akira Tanaka, tras fotografiarlo, devolveuno ao mar temeroso de que puidera contaminar as suas capturas. Hoxe en día a polémica continúa, descartando a posibilidade de que fora un tiburón morto.
Monstro en Arizona. En 1980, dous rancheiros de Arizona (Estados Unidos), aseguraron que mataran un monstro alado cos seus rifles. A criatura era colosal, media máis de 28 metros de largo. Antes de morir atacóu a ambos homes cos seus formidables dentes. Un periódico local, o Epitaph de Tombstone, deu un relato largo e detallado, pero o episodio tuvo so repercusión local e quedou no olvido.
A criatura do lago Storsjon. O 10 de agosto de 1983, Carina Johnson e Karl Gustav verona emerxendo da superficie do lago Storsjon. Johnson calculó que o monstro media uns 10 metros de largo e tiña a pel de cor negro.
Extrañas criaturas en Necochea e Quequen.O naturalista arxentino Florentino Ameghino (1854-1911) extraeu diversos esqueletos prehistóricos que hoxe se exhiben no Museo de Ciencias Naturaies de "La Plata" Estos esqueletes quizáis estéan relacionados coas criaturas mañas que os pescadores, coñecidos coma "lanchas amarillas" verón. O 18-19 de marzo de 1994 prodúxose o avistamento a unhas 6 millas do Porto Quequén-Necochea frente as costas de Arenas Verdes de una especie de "monstruo marino" observado por pescadores de la embarcación "Paco Ventura" cuyo propietario es el Sr. Carlos Miño.
O SASQUATCH
O Sasquatch é unha besta tipo humano semellante ao Yeti, dise que vive nos bosques remotos de América do Norte. Desde a primeira aparición desta criatura a un home branco en 1811, as aparicions contanse por centos. Sen embargo, todavía ninguén probou a sua existencia.
PE GRANDE
Pe grande.Imaxen da única película que foi tomada a un Pes Grandes, en Bluff Creek, California en 1967. A película a xenerado unha amplia polémica e debate polo seu posible fraude.
YETI
O yeti. A pisada suposta dun Yeti, encontrada cerca da base de Menlung, en 1951 no Himalaya. Considerase a mellor proba fotográfica da existencia do Yeti.
Hibrido de Chile. Enorme páxaro visto por uns mineiros en Copiado, Chile, en 1868. O animal era un curioso híbrido:as suas as estaban recubertas de plumas e o seu corpo de escamas; os testigos puideron oír desde o chan como éstas chocaban entre si orixinando un sonido metálico.
O Diaño de Jersey,foi visto en enero de 1909. Ata hoxe segue sendo un misterio. O retrato esta basado cuidadosamente no relato do señor e da señora Evans, duas das moitas persoas que veron ao monstro. Según eles, bailaba sobre os seus tellados.
Unha criatura voladora xigante, do tamaño dunha persona, atacou a Armando Grimaldo en Texas (Usa), en 1976. Este animal tiña grandes ollos roxos, carente de plumas e pico, saltóulle enriba desde o ceo. Unha vez a salvo comprobóu que lle desgarrou a roupa, ainda que non estaba herido. Este incidente foi o máis terrorífico de toda unha serie de aparicions deste misterioso animal en Texas a comenzo de aquel ano.
Muller Alada. En 1969, tres marins que facían garda cerca de Da Nang (Vietnam do Sur), conseguiron ver con detalle a un ser que volóu sobre eles a primeras horas da maña. Voaba con lentitude, emitía un resplandor de fulgor verdoso e a medida que se lles acercaba puideron distinguir que era unha muller alada,as suas as eran similares as dos morcégos e de cor negro, tiña brazos, mans e dedos, pero estos estaban unidos as suas as.
A criatura de Loveland foi vista por numerosas persoas na área que rodea a ciudade de Loveland, Ohio. Entre os numerosos testigos encuentranse as de dous oficiais de policía, quenes veron a criatura sobre a banquina da ruta, que bordea o río de Loveland. Dín que veron unha especie de ra xigante saltando hacia un embarcadeiro cercano e logo desaparecer no río. Todos os testigos coinciden no mesmo, parecía ter forma humana pero con cabeza de ra ou lagarto, duns 5 pies de alto, e a sua pel tiña o aspecto de ser de coiro.
O gusan asasino. Coñecido en Mongolia como Aka Allghoi Khorhoi, foi visto por primeira vez en 1926 no sur do deserto de Gobi en Mongolia. Foi descrito coma un gusan largo e fino de 3 a 4 pes de largo. Reportóuse questa criatura era capaz de rociar as suas víctimas con ácido, o cual causa a morte casi instantánea. Tamén se lle atribue a habilidade de matar a distancia, dando unha forte descarga eléctrica. Foi vista numerosas veces, incluso polo presidente de Mongolia. comentase que a criatura, hiberna durante a maioría do ano, excepto durante xunio e xulio.
La bestia de Exmoor. Se piensa que esta criatura que aparece en esta foto con forma felina es la responsable de la muerte de más de 200 animales de granja, en un periodo de 5 meses en Exmoor (Gran Bretaña), en 1987. Se la vio en numerosas veces corriendo a velocidades estimadas en 35 km./p/h. E capaz de saltar vallas de casi dous metros de altura sen problema. Non hai indicios de que viva algunha clase de felino de gran tamaño nesa zona.
O home alado, mitade hombre mitade paxaro. O 18 de septembro de 1877, nos Estados Unidos, foi visto un ser human alado sobre Brooklyn, Nova York. Non se dispon máis duns poucos detalles, pero unha figura similar foi observada en setembro exactamente en Coney Island.
As visions de humanoides alados parecen estar máis ampliamente distribuidas arredor do globo que as de aves xigantescas e supostas pterodáctilos. O seguinte informe nos llega dende Vladivostok, no extremo mais oriental da URSS. O 11 de xulio de 1908,
un home que caminaba polas montañas Sijoté-Alin viu o que parecía ser unha huella de pe humano no camiño.O Seu can empezóu a actuar de forma extraña, e escoitou algo que rebulía entre as matas. Ao cabo de varios minutos, o caminante, V. K. Arseniev, arroxóu unha pedra hacia a criatura invisible, e inmediatamente oiu o ruido dun batir de as e viu que algo "grande e escuro" voaba hacia o río. Por desgracia, non puido obter máis detalles a causa da neboa. Máis tarde, cando Arseniev explicou os seus veciños o que había ocurrido, éstos identificaron a criatura coma "un home que podía voar polo aire", caso ben coñecido entre os cazadores da rexión.
Un matrimonio brasileño, los Real, tiveron unha visión máis clara destos seres alados. A principios da década de 1950, camiñaban unha noite por un monte cercano a o mar, na localidade de Pelotas, situada no estado de Río Grande do Sul, cando advirtiron a presencia de "duas aves" xigantescas nos árboles. Ao acercarse máis, as "aves" baixaron ao chán, e a sorprendida parella comprobou que as criaturas medían 1,8 m de altura aproximadamente, e que tiñan unha apariencia humana. Estaban agazapadas no chán coma se observaran a os camiñantes.
Desde Houston (Texas, Estados Unidos) cheganos un extraño informe que describe unha visión todavía máis clara. A noite do 18 de xunio de 1953 foi calurosa, e tres veciños sentaronse no porche dianteiro dunha casa de apartamentos, ao anotecer. A señora Hilda Walker explicou máis tarde: Estábamos charlando, cando levantei a vista e a uns 7 ou 8 metros de distancia vin unha sombra enorme sobre o céspede. Pensei ao principio que tratabase do reflexo ampliado dunha gran polilla iluminada por un farol cercano. Enton a sombra pareceu dar un salto hacia arriba en dirección a unha árbore... puiden velo claramente e advertir que tiña unhas grandes as dobladas xunto os hombros. O seu rededor había unha luz tenue e grisácea.
A sombra foi vista tamén por Howard Phillips e Judy Meyers, quenes describierona como unha "figura de home con as semellantes a as dun morcégo. Levaba unha roupa moi ceñida, de cor gris ou negro. Estivo alí de pe uns 30 segundos, balanceándose na rama da vella árbore. De pronto, a luz empezóu a desvanecerse pouco a pouco". Estiveron de acordo tamén en que media uns 2 metros de altura e levaba unha capa negra, pantalons moi axustados e botas de media cana.
Ao desvañecerse a luz, pareceu coma se a figura tamén desaparecera cun forte ruido siseante.
