Meigas.

Son a figura mais representativa de Galicia, son bruxas que realizan conxuros, poden ser bós (realizados por curandeiras e sabias coñecidas entre o pobo, ainda que lles tiñan medo acudían sobre todo por desordes sexuais, para solicitar danos contra enimigos, falar cos mortos...) ou malos (realizados polas bruxas que lle rinden culto o diaño en rituais nocturnos no medio do monte coñecidos coma aquelarres onde arredor do lume esperaban o demo, representado coma un macho cabrío coa mitade do corpo dun humano. Parodiaban a eucaristía utilizando as entrañas dun neno ea sangue dun gato negro) Podían ser dende vellas arrepiantes a mozas hermosas, todas disque venderón a sua alma o demo e lle prometeron adoración a cambio de esos poderes sobrenaturais. Son famosas polo coñecido "mal de ollo" un feitizo as veces involuntario que consistía en que unha bruxa te mirara a os ollos mentres pensa en multitude de desgracias que lle gustaría que lle ocorresen a víctima.
A inquisición perseguiunas durante moito tempo, sometendoas a torturas crueis, que na maioría dos casos remataban coa queima destas na fogueira. Moitas mulleres foron condenadas e moitas morreron inxustamente, xa que calquera persoa podía acusar.
Vela aquí algunhas mulleres procesadas en galicia:

Maria Soliña: Orixinaria de Cangas, María perdeu o seu pai e o seu home vítimas dos piratas turcos que atacaban as costas Galegas en 1617, Moitas mulleres defenderon as súas casas e pobos, entre elas María, Non atopei o porque pero moitas destas mulleres foron despois acusadas de seren meigas e xulgadas pola Inquisión, xunto coas súas compañeiras María Soliña foi encarcerada e torturada aínda que non morreu vítima da fogueira como moitas outras, a loucura, a fame e a miseria foron as que remataron coa súa vida, Os seus restos foron sepultados lonxe de lugar sagrado, polo que non se sabe onde está o seu corpo.

Ana de Castro: Xulgárona en dúas ocasións, en 1626 e en 1651. No primeiro proceso declararon contra dela 26 testemuñas, aínda sendo a muller do alcalde de Pontevedra. Unha das testemuñas declarou que lle mostrou no poso dun vaso de viño o paradoiro dun leitón que perderá. Ana non confesou, nin baixo tortura delicto algún, so dixo ter curado algunhas persoas invocando a Xesús. Declarárona “feiticeira, embusteira e adiviñadora” sendo condeada a desterro durante 6 anos, 200 lategazos e a vestir hábito de penitente, fórona azoutando mestres percorría Santiago montada nun burro. En 1651 foi presa de novo por reincidir como feiticeira onde foi de novo torturada e condenada a douscentos azoutes e ao desterro de Galicia durante dez anos.


Lucía Fidalgo: Lucia e a súa nai eran naturais de Lugo, non tiñan pertenzas e sobrevivían sobre todo da prostitución.Cando morreu súa nai Lucía tamén ia pedindo polas casas. A dona dunha destas casas foi quen a denunciou porque cando estivera a pedir unha das súas porcas deixou de dar de mamar os leitóns. Asustada, contou toda a súa vida e como a súa nai a vendera de pequena ao demo. Ameazada coa fogueira, dixo que lle botara o mal de ollo aos leitóns e ofrecíase a desfacer o meigallo se a deixaban libre. Quedou en liberdade pero en 1646 foi denunciada de novo. Tiña 26 anos e o seu grao de pobreza era tal que o tribunal de Santiago decidiu non abrir informe sobre a denunciada. O mesmo aconteceu ao ano seguinte. Cando Lucía tiña trinta anos, prosperou unha denuncia contra ela, en 1650 foi condenada a douscentos azoutes e ao desterro durante seis anos.


María Rodríguez: Orixinaria de Portugal, foi xulgada en Tui no ano 1577, onde a torturaron salvaxemente, despois disto foi enviada a Santiago,agardaron a súa recuperación e foi torturada de novo onde confesou coñecer o Demo e que lle entregara a súa alma e corpo, prometendo que non tería mais contactos con él, sentenciárona a 200 azoutes, pintado o seu corpo e o seu hábito coas insignias das meigas; desterrándoa lonxe de Santiago. Ao cabo de dous anos foi detida de novo pola Inquisición en Portugal acusada de reincidir, confesando ela que non se puidera resistir. María tiña trinta e oito anos cando foi consumida polo lume nunha fogueira pública na praza do Campo —hoxe praza de Cervantes— de Santiago

graciñas ao bolg da fada branca polos datos!!